مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

ناامیدی

 

نمی دونم چرا امروز احساس نا امیدی خاصی می کنم. اگر تا دیروز کورسو امیدی برای تلاشهای همه چه در داخل و چه در خارج داشتم، اما از امروز دیگر همه چیز برایم سیاه و تاریک است.

 

به نومیدی از این در مرو بزن فالی

بود که قرعه دولت به نام ما افتد

 

فوتبال و راهپیمایی امروز

امروز تیم ملی فوتبالمان از گردونه مسابقات حذف شد. امروز برای اولین بار از حذف شدن تیمم ناراحت نشدم و به شیرمردانی که مچ بند سبز بستند و اعلام همبستگی با مردم مظلوم داخل کشور کردند، قویا افتخار می کنم. در داخل هم مردم فهیم دست به راهپیمایی سکوت دیگری زدند و نشان دادند که چقدر خوب می فهمند. امروز بهتر می دانم که حتی اگر نتیجه انتخابات تقلبی نباشد نسبت به آن 14 میلیونی که اینچنین با شعور دست به راهپیمایی می زنند و خواهان تغییر هستند مسئولم. امروز قوی تر از هر روز دیگری مطمئن شدم که بعد از تحصیلم به ایران بر خواهم گشت و امروز از دیروز مطمئن تر شدم که اگر مصمم باشیم تغییرات بزرگ با این شعور عظیم ممکن است.


(ممنون از گلریز عزیز بابت عکس)


 

حمله به کوی

حمله به ساحت مقدس کوی دانشگاه به قدری دردناک است که نوشتن از آن در کلمات نمی گنجد. شنیدم کسانی کشته و زخمی شدند. حتی اگر خون از دماغ کسی هم نیامده باشد این اقدام آنچنان قبیح و مایه شرمساری است که هر کسی و در هر وضعیتی باید آنرا محکوم کند. ضمن محکوم کردن این عمل قبیح، با دانشجویان آسیب دیده نهایت همدردی خوردم را ابراز می دارم. امیدوارم خداوند متعال عاملان این عمل قبیح را هر چه سریعتر به مجازات عملشان برساند.

انا لله و انا الیه راجعون

 

از دیروز شوکه هستم. خیلی خوشحال و راضی رفتیم 500 کیلومتر اونور تر (اتاوا) رای دادیم و برگشتیم دیدیم که چه اتفاقی افتاده. بارها و بارها تحلیل کردم و هزاران عدد و رقم از انتخابات گذشته را کنار هم چیدم و هیچ جوری نتوانستم تحلیل کنم. عاجز از هر گونه تحلیل و من که خوشبین هستم هم به سلامت انتخابات و آن گراف کزایی که جوابها به گونه ای خطی اعلام شد شک دارم. شک دارم به اینکه این همه آراء تحریمی ها به انتخابات اضافه شد ولی نتیجه همه آنها به حساب احمدی نژاد رفت و شک دارم به اینکه کروبی فقط سیصد هزار رای آورد (یعنی در هر استان فقط 10 هزار!!).

نمی دانم میر حسین و گردانندگان موج سبز چه می کنند اما شلوغی ها نتیجه اش سوء استفاده حاکمیت از این موج خواهد شد که به راحتی به گروههای برانداز نسبت داده خواهند شد. موجی که صادقانه در میان دانشجویان و آحاد ملت راه افتاد اما اینچنین سرنوشتی داشت. شاید نامه آقای موسوی به علمای قم اولین اقدام مثبت عاقلانه ایشان بود. امیدوارم علمای قم که داعیه دفاع از اسلام را دارند، بر علیه دولتی که دروغ گفتن در آن به اثبات رسیده برخیزند و اقدامی بکنند. در حال حاضر مغزم کار نمی کند اما با درگیری مستقیم مخالفم چرا که از آن به عنوان شورشی های برانداز یاد خواهد شد.

رای سبز

رای سبزمان تقدیم ایران عزیزمان

باز هم مساوی! بضاعت ما همین بود


یک مساوی خسته کننده دیگر. یک مساوی که چیزی هم نمانده بود به یک شکست تبدیل شود. بازی با کره شمالی هم نتوانست ما را از کلاف درهمی که اسیرش شده ایم نجات دهد. تیم ما در نیمه دوم آنقدر انتقاد بر انگیز بازی کرد که بگوییم حقمان بود ببازیم و حالا باید از این مساوی خوشحال باشیم. تیمی که ادعای حضور در جام جهانی دارد تنها در این مرحله توانسته یکبار آنهم در خانه پیروز شود. دوستان بازی را دیده اند و لازم به تحلیل نیست اما صحبتهای مربیان تیم ملی که بعد از باخت به چین اذعان می داشتند که تیم ملی تاکتیک اصلی اش را رو نکرد را حالا نمی توان باور کرد که تیم ما چیز زیادی برای رو کردن نداشت.

 

به هر حال این فرصت هم از دست رفت و باید چشم انتظار بازیهای بعدی بود. اگر امشب کره جنوبی بر امارات پیروز شود و همین کار را در بازی بعدی اش مقابل عربستان تکرار کند صعودش قطعی می شود و از ازدیاد امتیازهای عربستان می کاهد. اگر فرض کنیم این اتفاقات بیفتد و تیم ما هم بازی با امارات را پیروز شود در پایان روز هفتم، کره جنوبی با 17 امتیاز، کره شمالی 11 امتیاز، عربستان 10 امتیاز و ایران هم 10 امتیاز در جدول قرار می گیرند. بازی آخر ما با کره جنوبی صعود کرده خواهد بود و عربستان و کره شمالی هم یک بازی فینال گونه برگزار خواهند کرد. در هر حال برای تیم چاره ای نمی ماند جز اینکه هر دو بازیمان را ببریم. در اینصورت در صورت خوش شانسی دوم می شویم و در صورت بد شانسی سوم. همه این اگرها و مگر ها وقتی است که ایران امارات را ببرد و کره جنوبی هم امارت را ببرد و هم عربستان. چقدر اگر!! ای کاش امارات را در خانه اش شکست می دادیم و جلوی کره جنوبی و عربستان در خانه وا نمی دادیم. ای کاش!

سبز و سبز و سبز

 

چند هفته ای است که عکس پروفایلم در فیس بوک را سبز کرده ام و رسما به جرگه حامیان مهندس میر حسین موسوی در آمده ام. دوست نداشتم که فضای وبلاگم را به سیاست آغشته کنم اما نمی شود در این فضای هیجانی سبز از انتخابات ننوشت.

 

راستش اگر چه به موسوی اعتقاد دارم اما دوست هم ندارم از او بتی بسازم و دوست دارم هم از او و هم از هوادارنش انتقاد کنم تا انشاالله در صورت انتخاب اسیر مسائلی که تجربه اش کردیم نباشیم. دو مناظره اخیر نشان داد که میر حسین یک مهندس است. مهندس یعنی دقیق و آشنا به ظرایف. مهندس به خوبی برای سه نیمه 45 دقیقه ای که به او داده شده برنامه ریزی کرده است. او ابتدا با صبری مثال زدنی نیمه اول را به انتقاد از دولت، بی توجه به صحبتهای پراکنده رقیب پرداخت و در نیمه دوم به شرح برنامه اقتصادی و دفاع از دوره مسئولیتش پرداخت. او یک نیمه دیگر در برابر یار نسبتا خودی دارد و می تواند آنرا هم با برنامه به خوبی به پایان برساند.

 

انتخابات سرنوشت سازی است و سخت است که مشارکت نکنی. انشاالله به همراه زهرا به اتاوا خواهیم رفت و در انتخابات شرکت خواهیم کرد. هنوز خیلی به پیروزی میرحسین شک دارم اما اگر برخیزیم شاید این فضای مسموم آزار دهنده بار دیگر عوض شود و سبزی اطرافمان را فرا بگیرد. یا علی

قهرمان :)

اگر برای اینکه تیم محبوبتون نزدیک 3 سال تمام صبر کردین تا یکبار دیگه به فینال معتبرترین رقابتهای فوتبال اروپایی برسه و در تمام این مدت خون دل خوردین، جیغ زدین، با باختهاشون گریه کردین و با بردن هاشون سرمست شدین، اصلا می تونین تصور کنین که اتفاقی بتونه دیدن بازی فینال تیمتون رو که اتفاقا خیلی به بردنش ایمان دارید رو از دست بدین؟ من اصلا برای خودم چنین احتمالی نمی دادم ولی خب اگه بر حسب اتفاق مادر زن شما درست روز بازی پرواز برگشتتشون باشه و ساعت پرواز هم منطبق بر بازی، نتیجه اینه که مجبور میشی بازی را به کل فراموش کنی و در خدمت خانواده باشی و بعد بیای خونه و گلهای بازی رو تماشا کنی و به تیمت افتخار کنی که تونست قهرمان اروپا بشه. به همه هواداران خوب بارسا تبریک میگم.