یکی از لذت بخش ترین حس های زندگی اینه که بدونی کسی یا کسانی در زندگیت هستند که روی تو حساب می کنند و خداوند به تو آنقدر قدرت داده تا حساب کردن اونها رو نا امید نکنی.
امروز با دوستی صحبت می کردم. چند سالی از من بزرگتر است. به طور کلی پول برایش مهم است و به همین خاطر تصمیم من برای رفتن به کالیفرنیا را سرزنش می کند. امروز می گفت زندگی ما که گذشت من می خواهم آنقدر پول در بیاورم که دخترم از زندگیش لذت ببرد. دلم خیلی به حالش سوخت. نگاهی به زندگی خودم کردم و دیدم اکثریت روزهای زندگی ام را به خوشی و خوشحالی گذرانده ام. چه دوران خردسالی و کودکی و چه دوران مدرسه و دانشگاه و چه دوران ادامه تحصیل و بعد هم ازدواج. خوب که فکر می کنم این زندگی خوش را مدیون پدر و مادرم هستم که باعث شدند به من خیلی خوش بگذرد. ما خانواده پولداری نبودیم. اما پدر و مادرم به من آموختند که برای خوش بودن لازم نیست همه شرایط زندگی ایده آل را داشته باشی و ما را انسانهای قانعی بار آوردند. از آنها بی نهایت سپاسگزارم و امیدوارم خودم هم پدر خوبی برای علی باشم. از دوستان و بعد هم همسرم متشکرم که در سایر اوقات زندگیم خصوصا بعد از ورود به دانشگاه لحظات بسیار شاد و زیبایی را برایم رقم زدند. من برعکس این دوستم حسرتی برای این زندگی ندارم و دستاورد بزرگ زندگی ام را عشق و دوستی و محبت خانواده و دوستانم می دانم.
کوهو میذارم رو دوشم
رخت هر جنگو می پوشم
موجو از دریا می گیرم
شیره ی سنگو می دوشم
میارم ماهو تو خونه
می گیرم بادو نشونه
همه ی خاک زمینو
می شمارم دونه به دونه
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
... و اینک خاطره آن روز مقدس 7 ساله شد.
دو هفته پر از فراز و نشیبی را داشتیم و بعد از بالا و پایین شدن های فراوان تصمیم گرفتیم به کالیفرنیا نقل مکان کنیم. حدود یک ماه و نیم دیگر باید کار جدید را در آنجا شروع کنم. امیدوارم این انتخاب برای ما و خانواده ما پر از خیر باشد. برای بار پنجم شهری را که مدتی در آن زیسته ام را ترک می کنم و به جایی جدید می روم. با زندگی در هر جایی دوستان و عزیزانی جدید پیدا می کنی و خاطراتی درست می کنی که با گاهی فکر کردن به آن خاطرات ملال آور می شود اما باید در مسیر زندگی جاری بود و از این مصائب نترسید. به این ترتیب، سن حوزه ششمین شهری خواهد بود که در آن زندگی خواهم کرد.