فارسی بلدی؟

دوست و همکار هندی دارم که با هم نسبتا صمیمی هستیم. دیشب دعوتش کردم بیاید شام را خانه ما باشد. فرزندی ندارد و به اتفاق همسرش آمدند. به احترام آنها مجبور بودم تمام شب را به انگلیسی صحبت کنم. علی هم تمام شب با تعجب ما را نگاه میکرد و چیزی نمیگفت. علی شب زودتر خوابید. مهمانها هم شب تا آخر شب بودند و رفتند. 

صبح خواب بودم که علی آمده بود بالای سر ما. من را بیدار کرده و بدون سلام از من میپرسه : «بابایی تو بلدی فارسی صحبت بکنی؟» بغلش کردم و گفتم آره عزیزم. خوشحال شد و به نظرم خیالش راحت شد. طفلک دیشب و احتمال در عالم خوابش تصور کرده که بابای من دیگه فارسی یادش رفته و صبح که از خواب بیدار شده خواسته نگرانی اش را برطرف بکند. عالم کودکان عالم زیبایی است و مسائل و نگرانی های زیبای خاص خودش را دارد. از اینکه درگیر این عالم زیبا هستم خیلی خوشحالم.