مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

شرکت بوش


در خانه پدری ما یخچالهایمان از برند «بوش» بود. بابام بیشتر ابزار برقی اش را هم از همین برند خریده بود. این شرکت غول پیکر آلمانی بنابر گزارش منتشره در سال 2011 بزرگترین تولید کننده قطعات ماشینی در دنیاست. 


روز جمعه استادی از دانشگاه میشیگان برای سخنرانی به شرکت آمده بود. ظهر که برای ناهار بیرون بودیم از هر دری صحبت شد. از مخابرات و الکترونیک و شرکتها و تصمیمات استراتژیک آنها و غیره. تا اینکه این استاد هلندی الاصل صحبت از این شرکت کرد. برایم نکات جالبی از این شرکت گفت که بد ندانستم بعضی از آنها را اینجا بنویسم. 


  • این شرکت بسیار قدیمی است و در سال 1886 بنا نهاده شده است. 
  • این شرکت توسط شخصی به نام رابرت بوش راه اندازی شده است. 
  • این شرکت بزرگ همچنان به صورت خصوصی اداره می شود و از عرضه سهام و عمومی شدن خودداری کرده است. 
  • گرچه تصور می شود که این شرکت صاحبان قدرتمندی دارد اما جالب است که 92 درصد سهام این شرکت در اختیار بنیاد خیره ای است که البته حق رای ندارد. 8 درصد مابقی ار اختیار خانواده آقای بوش و 0.01 درصد ار اختیار مدیران قدیمی شرکت و نمایندگان خانواده بوش و غیره است. البته این گروه آخر 93 درصد از حق رای را در اختیار دارند و خانواده تنها 7 درصد حق رای دارد. 
  • اما از سود خالص این شرکت بیشتر آن صرف آینده و تحقیقات می شود. حدود 9% از صود خالص صرف تحقیقات می شود که تقریبا 2 برابر مقدار استاندارد در شرکتهای دیگر است. بقیه سود صرف امورخیریه می شود. به عنوان مثال در سال 2004 این شرکت سود خالص بیش از 2 میلیارد دلار داشته است ولی از این مقدار فقط 78 میلیون دلار به سهامداران تعلق می گیرد که از آن هم 72 میلیون دلار به کارهای خیریه اختصاص یافته است. 


شخصا از این کار آقای بوش و اقدامات خیرخواهانه اش بسیار لذت بردم و برداشت شخصی ام این است که ایشان ثواب دائمی را بابت اقداماتش به دنیای آخرتش واریز می کند. 


رهایی

بعد از گذشت نزدیک 4 ماه از عمل جراحی زانو، دیروز از دکتر معالجم چراغ سبز گرفتم که زانوم کاملا دوران نقاهت رو پشت سر گذاشته و به فعالیتهای عادی ورزشی می تونه برگرده. دیشب از خوشحالی رفتم و بعد از 4 ماه مسیر 4 کیلومتری دور خونه رو دویدم و پیاده روی کردم. خیلی خیلی زود خسته شدم ولی احساسش خیلی خوشحال کننده بود. صبح هم با دوچرخه آمدم سر کار. نعمت سلامتی بزرگترین نعمتی است که ما گرفته ایم و گاهی فراموش می کنیم چقدر خوشبختیم که چنین نعمتی را داریم. مرسی از دکتر مونتگومری عزیز که یک دکتر تپل و مهربون و ماهره.