قبلا از سرهنگ نوشته ام . امروز سرهنگ آمده بود و از خاطرات خودش راجع به بزرگ کردن پسرش (که الان هم سن و سال من است) می گفت. خلاصه گفت و گفت تا رسید به اینکه گفت در آن زمان رومانی کشوری کمونیستی بوده و دکترها حقی بابت طبابت نمی گرفته اند اما افراد باید با هدایایی به نوعی این حق را می پرداخته اند. نکته جالب اینجا بود که این را در زبان رومانیایی «پیشکش» می گویند. ظاهرا این لغت در زمان امپراطوری عثمانی که بر سرزمین رومانی فعلی مسلط شده بوده است مصطلح می شود و آن عبارت بوده است از هدایایی که مردم باید به زور به سلطان عثمانی تقدیم می کرده اند! البته سرهنگ اصرار داشت بگوید که این لغت ریشه ترکی دارد و اصرارهای من فایده ای نکرد که این لغت در واقع فارسی است. بعد در ادامه هم فهمیدیم که به جای انعام هم از لغت «بخشش» استفاده می کنند. نکته جالب تر این است که ما به جای آن از اصطلاح عربی «انعام»استفاده می کنیم.
خداوندا !
مگر نه‌اینکه من نیز چون تو تنهایم
پس مرا دریاب
و به سوی خویش بازگردان ،
دستان مهربانت را بگشا
*****************
سلام.خیلی قشنگه[گل]خوشحال میشم بهم سر بزنی و نظرتو بگی