بارسا، فوتبال و دیگر هیچ

 

دیروز باز هم روز خوب فوتبالی برای بارسا بود و موفق شد در دیداری نفس گیر در سانتیاگوبرنابئو رئال را شکست دهد و با خیالی آسوده به بازی برگشت در نوکمپ فکر کند. از دیروز هجمه تبلیغاتی عظیمی بر علیه بارسلونا راه افتاده است که نتیجه گیری این تیم را به عوامل خارج از زمین ربط می دهند. جرقه آتش را مورینیو در کنفرانس خبری راه انداخت که بازیهای سه سال اخیر بارسلونا در جام باشگاههای اروپا را زیر علامت سوال برد (شرح در اینجا). او قضاوت داور نروژی در بازی این تیم مقابل چلسی در سال 2009(اینجا)، سپس اخراج موتا در بازی سال قبل این تیم با اینتر (اینجا) و همینطور اخراج فن پرسی و په په در بازیهای بارسا مقابل آرسنال (اینجا) و رئال را جانبداری داوران از این تیم دانست. این روزها در میان بعضی وبسایتها و تحلیل های مختلف کمابیش به بارسا خرده می گیرند و موفقیتهای این تیم را غیر پاک می دانند. مورینیو که تجربه نشان داده است هر گاه در جام باشگاههای اروپا باخته است، به بهانه گیری پرداخته است (اینجا)، با موضع گیری هایش برای ما چند سوال پیش می آورد.

1-      چرا در لیگ اسپانیا که 32 هفته از آن می گذرد و عیار تیمها در یک رقابت طولانی معلوم می شود تیمش 8 امتیاز عقب است و عملا در کورس قهرمانی نیست؟

2-      چرا در بازی رفت دو تیم در لالیگا 5 گل می خورد و آنجا نمی گوید داوری در این باخت سهیم بود؟

3-      چرا خاطره گل آفساید اینترمیلان مقابل بارسلونا را از یاد برده است؟ (لینک اینجا و اینجا)

4-      چرا به گل سالم بارسا در بازی برگشت این تیم مقابل اینتر در سال گذشته را که داور با اشتباه هند گرفت و سرنوشت تیم را عوض کرد اشاره ای نمی کند؟ (لینک اینجا)

5-      چرا نمی بیند که در بازی فینال جام حذفی اگر دقیقه 25 په په با بازی خشنش دومین کارت زرد را می گرفت و اخراج میشد رئال بعد از سه سال همین یک جام را هم نمی گرفت.

جالب اینجاست که بعضی از هواداران آرسنال هم مدعی شده اند که اگر فن پرسی اخراج نمیشد آن بازی را آرسنال حتما می برد و بارسلونا در نیمه نهایی جایی نداشت. جای پرسش باقی است که بارسلونا پیشکش ، آرسنال بازی 4-0 برده در نیوکاسل را در طی 20 دقیقه 4-4 مساوی کرد (اینجا) بعد ما چطور باور کنیم که در مقابل بارسای سراسر هجومی گل دیگری دریافت نمی کرد؟

بارسا در چند سال اخیر نشان داده است که به فوتبال زیبا، تهاجمی و توام با خلاقیت می اندیشد. مورینیو سعی دارد هر طوری هست جلوی این سبک بایستد. لازم باشد با 10 نفر دفاع می کند و بیشترین خشونت را به کار می گیرد. شخصا بین این دو سبک فوتبال ظریف و تهاجمی و تکنیکی را می پسندم. بی شک در طی این مدت اشتباهات داوری زیادی رخ داده که با بزرگ نمایی خیلی از آنها به نفع بارسا نشان داده است اما آنچه مهم است، این سبک زیبا چون خونی تازه می آید و به عاشقان فوتبال جانی می دهد. یونان در سال 2000 قهرمان اروپا شد. شاید هم خیلی شایسته بود اما کسی آن تیم را دوست نداشت چرا که زیبا بازی نمی کرد. مورینیو هم اگر چه در بین عده ای خیلی محبوب است ولی رمز منفور بودنش را در بین بسیاری از فوتبال دوستان باید در همین نکته بجوید.