احوال پرسی

یکی از چیزهای ساده ای که در دوستی و روابط اجتماعی ما بسیار تاثیرگزار است بدون شک احوال پرسی است. وقتی از کسی احوال پرسی می کنیم نشان می دهیم چقدر برای طرف مقابل اهمیت قائلیم و اینکه هر از گاهی به یاد هم می افتیم و این به یاد افتادن را هم نشان می دهیم. 

همه ما تعداد زیادی دوست و آشنا داریم که به طور حتم از تعداد بسیار زیادی از آنان دور افتاده ایم. شبکه های اجتماعی این فرصت دوباره را به ما داده تا از احوال همدیگر با خبر باشیم اما یکی از آسیبهای همین شبکه های اجتماعی این است که خیلی وقتها که می بینیم دوستی عکس و یا استتوسی از خودش به اشتراک می گذارد به خودمان می گوییم حتما حالش خوب است. اما به خودمان می آییم و می بینیم با دوستان خوبمان 2-3 سال است یک بار هم همکلام نشده ایم. 

دوست بسیار عزیزی دارم که به خیلی در زندگی من تاثیر زیادی داشته است. چند سالی هست که از هم دوریم. او در اروپاست و من در آمریکای شمالی زندگی می کنم. اما هر از گاهی با 2-3 خط احوالپرسی از هم خبر می گیریم. هر بار که سراغ از من می گیرد هم متذکر می شود که می خواستم فقط احوالت را بپرسم و تمام. امروز صبح بعد از چند ماه حالم را پرسید و روزم را روشن کرد. یکبار دیگر به من یادآوری کرد که اهمیت این احوال پرسی ساده چقدر زیاد است. 

در آخر بگویم که شرمنده ام از همه کسانی که دوستشان دارم و مدتهاست حالی ازشان نپرسیده ام.