دو 10 کیلومتر

امروز روز مسابقه دوی 10 کیلومتر بود. برای این مسابقه حدودا 3 ماه پیش ثبت نام کردم و طی یک برنامه 13 هفته ای برای دویدن آماده شدم. یادم هست روز اولی که شروع کردم فقط یک و نیم کیلومتر می توانستم بدوم و امروز لحظه ای که خط پایان را رد کردم خوشحال بودم که تمام مسیر 10 کیلومتری مسابقه را بدون هیچ توقفی طی 1 ساعت و 26 ثانیه دویدم. این برای من فقط یک مسابقه نبود. یک اتفاق بسیار مهم بود. اتفاقی که طی برگزاری مراسم چیزهای زیادی دیدم و یاد گرفتم. سعی می کنم در ادامه راجع به مشاهداتم و احساساتم بنویسم. اگر مایلید ادامه مطلب را مطالعه کنید. 

1- این مسابقه ظاهرا 14 سالی هست که در این فصل از سال در تورنتو برگزار می شود و به گفته مسئولین برگزار کننده بزرگترین آنها به لحاظ حضور مردم و پولی که برای آن جمع شده. اصولا در این برنامه های ورزشی همگانی برنامه خیریه ای به موازات آن برگزار می شود که بسیار جالب و حائز اهمیت است. هر یک از شرکت کنندگان برای ثبت نام 40 دلار می پردازد و بعد می تواند بصورت داوطلبانه در امر جمع آوری کمکهای مالی برای این مراسم کمک کند. هر کسی که بتواند حداقل 100 دلار جمع کند آن 40 دلار به صورت کارت هدیه برای خرید از مغازه ورزشی اسپانسر برنامه به او بازگردانده می شود. در عین حال شرکت کننده ها تشویق می شوند تا هر چه بیشتر پول جمع کنند. به عنوان مثال من از طریق کمک دوستانم توانستم 400 دلار پول جمع کنم که این پول صرف کمک به بچه های سرطانی هزینه می شود. امسال حدود 25000 (بیست و پنج هزار) نفر برای مسابقه ثبت نام کرده بوند و حدود 2 میلیون دلار هم جهت خیریه جمع آوری شده بود. عددها شگفت آور هستند! 

2- مشاهده دوم من در برگزاری بسیار سیستماتیک مسابقه و مراسم بود. ثبت نام بصورت اینترنتی بود و پولها اینترنتی به حساب برگزار کننده ها واریز میشد. چند روز قبل از مسابقه برنامه کامل مسابقه به همراه جزئیات دقیق به ما اعلام شد. از ما هم خواسته شد تا برای دریافت تی شرت مسابقه و سایر چیزهای لازم مراجع کنیم. صبح روز مسابقه همه چیز آماده و مهیا بود و همه جایگاهها مشخص بود و احتیاج به هیچ پرسشی نبود. مسابقه سر ساعت شروع شد و در طول راه هم کلیه هماهنگی های لازم با پلیس و سایر برگزار کننده ها شده بود. در خط پایان هم عده زیادی با دادن آب و غذا ریکاوری را برای ورزشکاران انجام می دادند. آنچه به چشم می آمد نظم بود و نظم و نظم. بسیار لذت بخش بود. 

3- نکته جالب توجه در مشاهده آماری شرکت کنندگان نشان می داد که اکثریت شرکت کنندگان آن از نسل سفیدهای کانادایی بود و تقریبا اثری از مهاجران شهر وجود نداشت. این وقتی جالب می شود که بدانیم اکثریت ساکنین تورنتو را افراد غیر سفید و مهاجر تشکیل می دهند. نتیجه ای که میشد گرفت این بود که مهاجران در فعالیتهای اجتماعی چنین حضور چشمگیری ندارند و به عبارتی چندان خودشان را دخیل این جور مسائل نمی کنند. در مورد علتش شاید بشود مفصل نوشت ولی این مشاهده بسیار جالب بود. 

4- تقریبا حدود 100 هزار نفر ایرانی در تورنتو و حومه زندگی می کنند. من ادعا نمی کنم همه شرکت کنندگان در مراسم را یکی یکی دیدم اما به هر حال به طور اتفاقی حداقل یک تا دو هزار نفر را امروز دیدم. حتی یک ایرانی را هم ندیدم. این عدم حضور ایرانی ها هم به نوعی برایم جالب بود. 

5- شرکت کنندگان خودشان رعایت خیلی از مسائل را می کردند. در اول و طول مسیر و در انتها ایستگاههای زیادی برای خوردن آب و نوشیدنی های انرژی زا وجود داشت. اما جالب بود که اثری از این لیوانهای یک بار مصرف به عنوان زباله نبود و این افراد به طور خود جوش آشغال نمی ریختند و با ریختن زباله هایشان به سطلهای زباله به برگزار کنندگان کمک شایانی می کردند. این را وقتی با ایران و به عنوان مثال جایگاههای توزیع شربت در کنار مراسم عزاداری محرم در ایران مقایسه می کنم خیلی متفاوت است. 

6- جو دوستانه و شادی در بین شرکت کنندگان وجود داشت و همه به هم انرژی می دادند و به هم تبریک می گفتند. اثری از مسابقه نبود. یک کار جمعی خیلی بزرگ بود و هر کسی خوشحال بود که در آن سهیم است. 

7- به صورت شخصی هم حضور در این برنامه اعتماد به نفس خوبی به شرکت کننده میدهد. من که با مشکل اضافه وزن مواجهم با شرکت در این مسابقه دریافتم که شرکت کردن در مسابقه 10 کیلومتر یک رویا نیست. با دیدن خانمها و آقا های بعضا بالای 60 سال و نوجوانان 12-13 ساله می فهمیدم که هیچ وقت برای شروع کردن کارهای بزرگ دیر نیست. فقط باید شروع کرد و نترسید. من نمی دانم نفر چندم شدم. شاید یک چیزی بین 10000 تا 20000. عددش مهم نیست. به نظرم حضور من یک پیروزی بود. جمله ای در آغاز خط شروع نوشته بود که برایم خیلی معنا داشت. نوشته شده بود : 

You have failed only when you have failed to try. Act as if it were imposible to fail and it will be

8- در انتها هم چند عکس از این مراسم می گذارم.