امروز داستان سووشون شاهکار سیمین دانشور و یکی از بهترین رمان های ادبیات ایران را تمام کردم. آنقدر داستان زیبا و گیرا بود که گاهی دلم نمی آمد کتاب را زمین بگذارم و ادامه ندهم. داستان به خوبی شرایط ایران را در زمان بعد از جنگ جهانی اول و اشغال توسط متفقین مجسم می کند و از نگاه زنی که در مرور اتفاقات تغییرات اساسی می کند به مذمت اشغال ایران و ستایش آزاده خواهان روشنفکر آن دوران می پردازد. داستان بسیار زیبا و گیراست و پر از اصطلاحات شیرین شیرازی است که در انتهای متاب لیستی از آنها به همراه معنی آورده شده است.
احتمالا داستان بعدی که بخواهم بخوانم رمان «من او» اثر رضا امیرخانی است که از پرفروشترین کتابهای داستانی سالهای اخیر بوده است.
سلام منم لینکت کردم