زندگی توی شهر کوچک کم کم خاطراته زندگی تو شهر های بزرگ و چیزایی که هر روز اونجا میدیدیم رو از یاد میبره. دیروز برای کاری مجبور شدم تو ساعات اداری برم تورونتو. شهری بزرگ و بسیار شلوغ. خیلی وقت بود تو ترافیک گیر نکرده بودم. خیلی وقت بود مردمی که شتابان تو ایستگاهه مترو به سمته قطار هجوم میارن رو ندیده بودم. آدم هایی که روی صندلی های مترو دارند چرت میزنن و نشون میده از صبح خیلی زود از خواب بیدار شده اند. شهر های بزرگ خیلی سرزنده تر از شهر های کوچیکی که من الان توش زندگی میکنم هستند. خیلی بیشتر میتونی آدم های شیک با کراوات و کوت و شلوار رو ببینی. مدام رفت و آمد و حضور آدم ها و سر و صدا لحظه ای خواب و آرامش رو برای شهر ها باقی نمیگذاره و استرس زندگی در چنین شرایطی رو میشه تو صورت آدم ها دید. خیلی از این چیزا رو هر روز در تهران میدیدم و برم عادی شده بود. دیروز دوباره خیلی از چیزایی که از بچگی تا همین چند سال پیش توی تهران تجربه میکردم رو دیدم و نوستالژی اون روزا در ذهنم تداعی شد.
سخته
خیلی سخت
خوشا به حالتون که تو همچین شرایطی زندگی نمی کنین..