مخمور جام عشق
مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبیمخمور جام عشق
مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبیدرباره من
روزانهها
همهپیوندها
ابر برجسب
دریا درس زندگی کالیفرنیا نوروز فوتبال محرم سالگرد ازدواج انتخابات سیاسی ایران سفر جام جهانی علی خانوادگی روزنوشتجدیدترین یادداشتها
همه- دهمین
- دوباره نوشتن
- لاکپشت بلند پرواز
- تف یا پف
- مکالمات زیبا
- دریا
- داماد محمد
- خون داخل بندناف
- سفری به سن فرانسیسکو
- فارسی بلدی؟
- سر کار
- لذت
- دختر ما
- پسرک و این روزهای ما...
- دوچرخه سواری
- ششمین سالگرد ازدواج
- درسهای زندگی
- خبر آمد خبری در راه است
- علی کوچک ما دو ساله شد
- نوشته هایم درباره جام جهانی در فیسبوک (3)
- نوشته هایم درباره جام جهانی در فیسبوک (2)
- نوشته هایم درباره جام جهانی در فیسبوک (1)
- پایان سلطنت اسپانیا بر فوتبال جهان
- جام جهانی
- [ بدون عنوان ]
- بازگشت از سفر
- مردان خدا
- نوروز
- حس خوب
- زندگی
بایگانی
- مرداد 1395 1
- اردیبهشت 1395 1
- خرداد 1394 1
- فروردین 1394 2
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 1
- دی 1393 2
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 3
- تیر 1393 4
- خرداد 1393 2
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 4
- بهمن 1392 2
- دی 1392 1
- آذر 1392 3
- آبان 1392 3
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 2
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 3
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 5
- فروردین 1392 5
- اسفند 1391 3
- بهمن 1391 6
- دی 1391 5
- آذر 1391 7
- آبان 1391 4
- مهر 1391 5
- شهریور 1391 4
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 10
- خرداد 1391 9
- اردیبهشت 1391 5
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 3
- بهمن 1390 4
- دی 1390 5
- آذر 1390 3
- آبان 1390 8
- مهر 1390 6
- شهریور 1390 6
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 4
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 4
- بهمن 1389 5
- دی 1389 4
- آذر 1389 6
- آبان 1389 4
- مهر 1389 5
- شهریور 1389 3
- مرداد 1389 7
- تیر 1389 12
- خرداد 1389 9
- اردیبهشت 1389 10
- فروردین 1389 9
- اسفند 1388 8
- بهمن 1388 8
- دی 1388 5
- آذر 1388 7
- آبان 1388 10
- مهر 1388 13
- شهریور 1388 4
- مرداد 1388 4
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 10
- اردیبهشت 1388 10
- فروردین 1388 13
- اسفند 1387 5
- بهمن 1387 10
- دی 1387 7
- آذر 1387 8
- آبان 1387 8
- مهر 1387 11
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 6
- تیر 1387 8
- خرداد 1387 12
- اردیبهشت 1387 12
- فروردین 1387 8
- اسفند 1386 12
- بهمن 1386 11
- دی 1386 10
- آذر 1386 14
- آبان 1386 12
- مهر 1386 15
- شهریور 1386 2
- مرداد 1386 11
- تیر 1386 11
- خرداد 1386 8
- اردیبهشت 1386 13
- فروردین 1386 13
- اسفند 1385 7
- بهمن 1385 15
- دی 1385 18
- آذر 1385 18
- آبان 1385 18
- مهر 1385 26
- شهریور 1385 9
- مرداد 1385 4
درباره مایلی کهن
بعد از مدتهای زیاد فوتبالی می نویسم. امروز مصاحبه ای از محمد مایلی کهن را خواندم که دلم خواست از او چند کلامی بنویسم. محمد مایلی کهن یکی از فوتبالیستهای دهه 60 ما بود که به جرگه مربیان پیوست و خاطرات زیادی از او در عرصه ملی و باشگاهی به جا ماند. شاید اولین چیزهایی که من از مایلی کهن یادم می آید صحنه ای است که از فنس ورزشگاه بالا می رود و با یکی از تماشاچیان یا خبرنگاران دعوا و کتک کاری کند. این حرکت او باعث شد که در کودکی احساس کنم که مایلی کهن خیلی آدم بی جنبه ای است. خاطره بعدی من از او مربیگری ایران در اولین دوره مسابقات فوتسال جام جهانی است. او بازیکنان چمنی نظیر ابطحی را به مسابقات برد و با درخشش خاصی به مقام چهارم رساند. از آن مسابقات صحنه های زیادی را ندیدیم اما یادم است در آن مسابقات علاوه بر کسب مقام چهارم، سعید رجبی هم از ایران آقای گل بازیها شد. آن موفقیت برگ ایران هرگز تکرار نشد و شاید علت آن حرکت هم نا آشنا بودن اکثر تیمها با فوتسال بود و ایرانی ها به لطف تکنیک فردی برتر بازیکنانی چون رجبی و ابطحی توانستد پیروز باشند. بعد از آن مسابقات، مایلی کهن سرمربی تیم ملی می شود. ابتدا مسابقات جام ملتهای آسیا در سال 1996. در مرحله اول ادعا می کند که دایی را به خاطر مصاحبه ای که علیه او کرده به تیم دعوت نمی کند. بعدها با وساطت آدمهای مختلف او را به تیم دعوت می کند. در آن زمان تیم ملی ما از جام جهانی 1994 باز مانده بود و بازیکنان زیادی از آن تیم به سنین آخر فوتبال خودشان رسیده بودند. مایلی کهن با دعوت از جوانانی نظیر مهدوی کیا، منصوریان، میناوند، باقری، عزیزی و ... تیم ملی جدیدی را به همه معرفی کرد که اتفاقا در آن مسابقات بسیار قوی عمل کرد و به مقام سوم رسید. بعد از آن همه خیلی به آن تیم امیدوار شدند. نوبت به مسابقات انتخابی جام جهانی 1998 شد. در چند بازی ابتدایی ایران خیلی خوب و کوبنده ظاهر شد و چین را در دالیان و تهران شکست داد. قطر را هم در تهران شکست دادیم و با عربستان و کویت هم مساوی کردیم. بعد از آن تیم ایران دچار افت شد و مایلی کهن نتوانست جلوی این افت را بگیرد. ایران در بازیهای دور برگشت با قبول شکست مقابل عربستان و قطر تیم دوم شد. بعد از آن بازی و شکست مقابل قطر مایلی اخراج شد و تا مدتی یکی از چهره های منفور فوتبال بود. بعد از صعود توام با شگفتی ایران به جام جهانی کم کم خاطرات روزهای بد با مایلی کهن از ذهن دوستداران فوتبال پاک شد و مایلی کهن به عرصه فوتبال باشگاهی با سایپا بازگشت. در سایپا نسبتا بازگشت خوبی داشت و سپس به سرمربیگری تیم ملی امید منصوب شد. تیم ملی امید ما که برای بازیهای المپیک سیدنی 2000 آماده می شد و امید زیادی برای صعود داشت با مربیگری ضعیف مایلی کهن کاری به جایی نبرد و در دور مقدماتی حذف شد. بعد از آن مایلی کهن به تناوب در باشگاههای مختلف حضور پیدا کرد اما هر بار نا موفق بود. ابتدا در پیکان سپس در سایپا و بعد هم فولاد. بعد از ناکامی ایران مقابل عربستان در راه جام جهانی 2010 و اخراج علی دایی، مایلی کهن بعد از 12 سال مربیگری تیم ملی را به عهده گرفت اما در این مدت با ایجاد حاشیه های مختلف و نامه نگاری برای امیر قلعه نویی و «گروهبان قندعلی» خطاب کردن او حواشی زیادی را برای تیم ملی ایجاد کرد که باعث شد بعد از یکماه بار دیگر از تیم ملی عزل شود. مایلی کهن سپس بار دیگر به دلایلی که بعضی ها آنرا سیاسی می دانستند، به سایپا بازگشت و اکنون تیم تحت رهبری اش با ارائه بازیهای ضعیف در رده نازل سیزدهم قرار دارد و در صورت تکرار ناکامی هایش از گزینه های سقوط به دسته پایین تر هم می تواند باشد. بعد از این مقدمه تاریخی که شهاب و یا تورج و یا محمد تاکامی عزیز می توانند مرا از اشتباهاتم و جاهایی که حافظه یاری نمی کرده آگاه سازند، به شخصیت مایلی کهن می پردازم که در تمام این سالها شخصیتی ناآرام و پرخاشگر داشت و با هیچ مربی و مدیری سر سازش نداشت. از مصاحبه علیه علی پروین گرفته تا فیروز کریمی و قلعه نویی و علی دایی و اخیرا عادل فردوسی پور. او در مصاحبه اخیرش عادل فردوسی پور را به بیسوادی ورزش متهم می کند و برنامه او را در جهت اهداف ساسی و اقتصادی عادل فردوسی پور می بیند. بی شک این اولین بار نیست که مایلی کهن به افراد حمله می کند و مطمئنا آخرین بار هم نخواهد بود. جالب اینجاست که یک بار در دادگاه به خاطر شکایت دایی علیه او یکسال ممنوع المصاحبه بود ولی باز هم در این یک سال از ایراد مصاحبه های جنجالی دست نکشید. مایلی کهن که ادعای اخلاق گرایی دارد و ظاهری بسیار اسلامی دارد فراموش می کند که خداوند در قرآن و در «سوره مومنون» مسلمانان را از اینکه بر یکدیگر القاب و اسم بنهند منع می کند و فردوسی پور را «شومن بزرگ»، قلعه نویی را «گروهبان قندعلی» و علی دایی را «آقا گندهه» می نامد. بدون شک مایلی کهن از آن دسته آدمهایی است که ادعاهای بزرگ دارد ولی در ابتدایی ترین مسائل وا مانده است. امروز کمتر کسی است که موفقیتهای مایلی کهن را بین سالهای 1994 تا 1997 به یاد بیاورد. امروز از مایلی کهن یک چهره جنجالی شکست خورده فوتبالی و پرخاشگر مانده که حتی از بُعد اخلاق هم همه چیز را باخته. افسوس و صد افسوس.
سلام بر رییس بزرگ خیلی نوشته جالبی بود .
من همیشه از مایلی کهن تنها یه چیز تو ذهنم مونده که چرا با این همه سوتی هایی که میده ولی به دفعات تو فوتبال مریض ایران ازش حمایت میشه . شاید اگه از منم اینقدر حمایت بی قید و شرط میکردن به خودم حق می دادم که به همه توهین کنم.!!
هی آقایی که بعد از مدت های درباره فوتبال می نویسی بهتر که شما از این به بعد هم ننویسی شما هم مثل شومن کبیر چیزی از فوتبال نمی فهمی
فوتبال ما مدیون آدم های پاک و صادق و جسور مثل مایلی کهن است حرف حق همیشه تلخ است . مایلی کهن همیشه حرف حق را می زند و از کسی هم ترس ندارد بهترین دوران فوتبال ما دورانی بود که مایلی کهن سرمربی تیم ملی بود ودیگر از آن دوران به بعد فوتبال ما نتوانست رضایت مردم را جلب کند در زمان مایلی کهن بود که بیش از ۱۰ بازیکن ما در لیگ ای معتبر اروپایی بازی میکردند حتی همین الان هم بازیکنانی که مایلی کهن کشف کرده بود وبه تیم ملی آورده بود ستاره ی اصلی تیم هاشون هستند مثل کریم باقری ْ- مهدوی کیا - فرهادمجیدی و....به قل خود مایلی کهن در زمان او بود که فوتبال بر سر سجاده های مردم آمد و افراد بزرگی مثل حاج آقا قرائتی به استقبال ملی پوشان رفتند (سال۹۶)
من از همین جا به آقای مایلی کهن می گویم که ما هوادران پرسپولیس تا آخرین لحظه پشت تو ایستاده اییم و از تو حمایت می کنیم
دوست عزیز سلام
همانطوری که نظر شما را پاک نمی کنم تا نظرات مختلف منعکس شود، شما هم از من نخواه که راجع به چیزی که دوست دارم ننویسم. من نظری دارم و شما هم یک نظر. هر دو هم باید جرات گفتن و ابراز نظر را داشته باشیم. فکر می کنی تک صدایی و خفه شدن و فقط به به و چه چه کردن راهکار درست است؟
در ضمن اگر متن را تا آخر می خواندی متوجه می شدی که من هم از دوران اوج مایلی و خدماتش به فوتبال نوشتم و هم الان که دوران نزولش است. مایلی کهن حواسش به همه چیز است الا کارش. اینکه فردوسی پور شومن کبیر است و ادعای بی مدرکی کند که برای مقاصد سیاسی و اقتصادی اش برنامه می سازد حرفهایی برای فرار از مسئولیت شکستهای پیاپی سایپاست.
اگر حافظه ات یاری کند زمانی می گفت من مدرک دارم که همه مربیانی که با علی دایی کار کرده اند از علی دایی شاکی هستند و به عنوان مثال از ضیایی نام برد. بعد از آن ضیائی در مصاحبه ها با وجودی که دیگر دایی در تیمش نبود وجود چنین چیزی را تکذیب کرد.
علی آقای عزیز، فرض کنیم شما درست می گویید و پاکتر و صادق تر و جسورتر از مایلی در دنیا نداریم. می توانی برای من بگویی چرا تیم امید برای بازیهای سیدنی نتیجه نگرفت؟ می توانی بگویی چرا تیم ملی ایران به رهبری اش در مقدماتی ۱۹۹۸ ناکام شد و اخراج شد؟ می توانی بگویی کارنامه اش در پیکان، فولاد و سایپا چرا اینقدر ضعیف است؟
و سوال آخرم اینکه فکر می کنی اگر مایلی کهن سرمربی ایران نمیشد مهدوی کیا و باقری و مجیدی شبیه موقعیت کنونی شان را در فوتبال امروزی ما پیدا نمی کردند؟
اگر دوست داشتی بدون تعصب راجع به امروز مایلی و نه ۱۵ سال پیش با هم صحبت خواهیم کرد.
بهزاد عزیزم
از مطلب منطقی تو بسیار سپاسگزارم و به این دوست عزیز که خود را نماینده طرفداران پرسپولیس می داند گله دارم باید بگویم این که بگوئی ننویس چون حرف ترا قبول ندارم همان فلسفه مایلی کهنی است اما این که ایشان معتقدند مایلی کهن بازیکنانی چون مجیدی و مهدوی کیا را به اروپا فرستاده باید عرض کنم چرا بعد از آن نسل او بازیکنی به اروپا نفرستاد ؟
اما پاک بودن همیشه با هتاکی دیگران اثبات نمی شود و...
سلام
شخصیت مایلی کهن مثل شخصیت دوم مملکته. به همه توهین میکنه و همه چیز رو خراب میکنه و انقدر موضوعات حاشیه ای پیش میکشه که اکثر مردم رو گول میزنه و بعضی ها واسش دست و هورا میکشن! متاسفانه بعضی ها فکر میکنن شجاعت داره در حالی که آدم رو یاد سفرهای گالیور و ماجراجویی ها میاندازه! گذر زمان شخصیت کثیف خیلی ها رو رو میکنه!
خطاب به آقای علی:
من فکر میکنم مربی که کسی رو تربیت کنه ارزشش خیلی بیشتر از یک کشف بزرگه! به نظر شما واقعاْ میلی کهن این ها رو کشف کرده؟! لطف کن از حقایق بگو! ما که امسال انقدر تلخی کشیدیم این هم روش.
گل گفتی. جاه طلب و فرصت طلب تر از این بشر من ندیدم. او خیلی کم دارد و با تمام مصاحبه های جنجای اش فقط می خواهد دیده شود. خودش نمی داند که جایگاه ورزشی و حتی اجتماعی در افکار عمومی ندارد.