مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

داگویل

دیشب و امشب دو بار فیلم سه ساعتی داگویل (Dogville) تولید سال 2003 را تماشا کردم. این فیلم زیبا به زیبایی زندگی در دهکده ای کوچک را که سمبلی از هر جامعه ای می تواند باشد را به تصویر می کشد که مشغول زندگی عادی هستند که دختری که از دست گانگسترها فرار می کند به آنها پناهنده می شود. این فیلم به زیبایی نشان می دهد که این دختر که مظهر پاکی و محبت است و با تمام وجود به همه آدمهای دهکده محبت می کند، به تدریج مورد استعمار واقع می شود. هر کسی اعم از بچه و زن و مرد از او بهره کشی می کنند. در نتیجه  زمانی که ورق بر می گردد و صاحب قدرت می شود طغیان می کند و همه را نابود می کند. این داستان اگر چه دهکده ای کوچک در آمریکا را روایت می کند اما حکایت زندگی انسان است که هر کجا بتواند و شرایطش فراهم باشد، ستم می کند و در نقش شیطان ظاهر می شود. نشان می دهد که هر کجا که بتواند بهره کشی می کند بی آنکه به حقوق و انسانیت مستعرش فکر کند و نهایتا اینکه ستم و استعمار نهایتا منجر به طغیان می شود. طغیانی خانمان برانگیز و بنیان کن. این فیلم که به لحاظ ادبیاتی نیز بسیار سنگین است را بسیار توصیه می کنم اگر ندیده باشید.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد