زمستان

چند روزی است که دفتر ما را در دانشگاه جابجا کرده اند. به یک اتاق دیگر رفته ایم و علیرغم اینکه از اتاق قبلی بهتر نیست ولی حداقل حسنش این است که پنجره دارد. چیزی که خیلی از دفترهای کار در دانشگاههای کانادایی وجود خارجی ندارد. از دیروز آسمان با ریزش برف مداوم فرا رسیدن زمستان را اعلام رسمی کرد. از کنار میزم که خوشبختانه کنار پنجره است مدام رقص برفها را از آسمان که با آمدن هر بادی به سویی می روند را تماشا می کنم. هوا سرد شده است و گاهی صدای زوزه باد در گوشمان می پیچد. فصلی دگر رفت و زمستانی دیگر آمد. هر چند زمستان هم زیباست ولی زمستان معنایش انتظار است. انتظاری برای بهار. با خودم می پرسم با پایان این زمستان بهار سبز از راه می رسد؟