اگه همصدام بودی

چند سال پیش با یکی از دوستان بسیار خوبم اختلاف نظری پیدا کرده بودم (الان خودم را مقصر آن اتفاقات می دانم). این دوست خوبم که داریوش را خیلی دوست داشت و تقریبا متن تمام ترانه هایش را حفظ بود، بعد از مدتی دوری و قهر پیامکی زد و فقط نوشت:

اگه هم صدام بودی
هیشکی حریفم نمیشد
کوه اگه رو شونه هام بود
کمرم خم نمیشد...

همین پیامک مقدمه ساز این شد که به خودم بیایم و با هم آشتی کردیم و هم اینک از زمره بهترین دوستان من است. امروز دوست دیگری کاری کرد که بعد از سالها ناخودآگاه این شعر در ذهنم زنده شد. هر چند که می دانم آن دوست اینجا را نمی خواند و نمی خواهم هم بداند که امروز این شعر به خاطرش در ذهن من نقش بست اینجا می نویسمش و با صدای داریوش گوشش می دهم.

اگه هم صدام بودی
هیشکی حریفم نمیشد
کوه اگه رو شونه هام بود
کمرم خم نمیشد