لحظه حقیقت

همه ما، هزاران چیز داریم که در وجودمون پنهان کرده ایم. بنا بر اعتمادمون به افراد مختلف قسمتهایی از این چیزها و یا به عبارتی رازها را مکشوف می کنیم. اما حتی به نزدیکترین و صمیمی ترین آدم هم که برسیم، بازهم رازهای ناگفته ای هست که به هیچ کس نمی شود گفت. گفتن بعضی ها را مصلحت نمی دانیم. از فاش شدن بعضی ها وحشت داریم و بعضی ها حتی می تواند در صورت بر ملا شدن روابط و زندگی های ما را تحت تاثیر بگذارد. اما امان از روزی که برای فاش شدن رازت اراده ای نداشته باشی و بدانی که رازت در حال بر ملا شدن است. آن روز روز سختی است. قاعدتا در این دنیا آن را تجربه نمی کنیم اما خداوند به ما خبر رسیدن چنین روزی را در جهان آخرت داده است. در سوره طارق آیه 9 می فرماید: یوم تبلی السرائر.

خوب که فکر می کنم می بینم که بسیار سخت است. لحظاتی در زندگی هست که خودمان را تنها می یابیم و دست به کارهایی می زنیم که با سرپوش گذاشتن بر روی آن وجدان را به گونه ای راضی می کنیم. اما این روز که برسد دیگر سرپوشی وجود نخواهد داشت و هر کاری را به عینه می توان دید.

گر پرده بر افتد نه تو مانی و نه من.

اما این بحث از ویدیوی پر سر و صدای برنامه «لحظه حقیقت» که در آن دختر جوانی به خیانتهایی که در حق شوهرش کرده مجبور به اعتراف می شود در ذهنم جرقه زد. دیدن این ویدیوی جنجالی (و یا حتی بشه گفت جعلی و نمایشی) رو توصیه می کنم نه اینکه بخواهیم ازش راجع به آمریکا و وضعیت خانواده در این کشور نتیجه ای بگیریم یا بحث کنیم. بلکه یک بار دیگر یاد آیه شریفه را زنده کنیم که روزی اینچنین در مقابل رازهای آشکار شده قرار می گیریم و آن روز شوی تلویزیونی نیست که با تمام شدن سوالات کار تمام شود. آن روز در مقابل یک به یک آن رازهای درونی مسئولیم.