امروز داشتم مقاله ای از بهزاد رضوی می خوندم که در قسمت نتیجه گیری جملاتی رو نوشته بود که به نظرم بسیار نوستالژیک میومد. یک حس رمانتیک می تونه در یک مقاله علمی هم وجود آدم رو تحت تاثیر بگذاره. بهزاد رضوی که نقش به سزایی در تحولات علمی اون زمان داشت حالا با ظهور تکنولوژی های جدید یادی از اون موقعها می کنه. زیبا بود و دلنشین.
Today
’s development of 60-GHz CMOS transceivers is reminiscent of the challenges that faced 5-GHz wireless LAN circuits in the late 1990 s: the intrinsic speed of the then-available transistors was inadequate, and no significant commercial value had been identified. Nonetheless, if 60-GHz transceivers follow the fate of their 5-GHz counterparts, both of these issues will be resolved in the near future.
Interesting! Have you heard of something like" time will tell"?!!! This is exactly it. Remember I told you about my field that remained untouched for long long time. Well, sometimes it's a matter of technology. One thing I wonder though if we could go with the same pace in other fields as much as we do in other fields like medicine? I am positive. I would love to hear that 10 years from now cancer is treated a normal disease and people have found ways to overcome it!!! That would be really really cool. Can't wait for that moment.
من تا دو سه هفته پیش این آدم رو اصلا نمیشناختم و به صورت خیلی ساده از این و اون شنیدم که چه کاره است...دو سه هفته پیش توی دانشکده سخنرانی داشت که واقعا آمفی تیاتر جایی واسه سوزن انداختن نبود! وقتی روزمه این آدم رو توی اینترنت خوندم واقعا لذت بردم!!! این نوشته از تو هم دیگه خیلی جالب بود،خیلی جالب!