کالسکه زرین

در مسافرت اخیر به وینیپگ، پدر احسان یک شب آهنگی قدیمی به نام کالسکه زرین رو اجرا کرد که من تا بحال نشنیده بودم. خود ایشون هم نمی دونست که آهنگ مال چه کسی هست. حدس می زدیم مال ویگن باشه اما ردی از این آهنگ روی اینترنت نبود. در هر حال ایشون با به درخواستهای زیاد یک بار دیگه هم آهنگ رو برامون خوند که خیلی منو تحت تاثیر قرار داد. چون خیلی زیبا، رمانتیک در عین حال سوزناک بود. بعد از اینکه برگشتم شهر خودمون، آستین ها رو زدم بالا و آهنگ رو هر جوری بود پیدا کردم. این آهنگ که کاری از منوچهر سخایی است رو می تونین از اینجا بگیرید و در ادامه متن شعرش. خیلی آهنگ خوبیه و این نوشته رو دوست دارم تقدیمش کنه به خانواده آزردگان مخصوصا احسان و گل.

کالسکه زرینی در فروغ ماه

آهسته شود پنهان در غبار راه

بی خبر بگذشت آرام از کنار من

برده با خود از کنار من قرار من

یار من در کالسکه بنشسته

دل ز عشق و شهر خود بگسسته

آه! چه حاصل از آشنایی

چون به بار آرد جدایی

از چشمم بگذشت

همچون رویایی

با این راه دور و دراز

کی من به او می رسم باز