بازی امروز

امروز واقعا از بازی پرسپولیس هم تعجب کردم و هم به وجد اومدم. حالا چرا تعجب و چرا به وجد. پرسپولیس 10 تا بازی کرده و 7 تا برد داره و 3 مساوی. از این 7 تا برد یک دونه رو با اختلاف 2 تا برده و یک دونه رو با اختلاف 3 تا. پنج تا پیروزی دیگه همه با اختلاف یک گل بوده. آمار نشون میده پرسپولیس به برد با حداقل اختلاف راضی میشه و فقط به 3 امتیاز فکر میکنه. این خیلی چیز تازه ای نیست و بارها مطبوعات چی ها و سرمربی پرسپولیس هم بارها اذعان کرده.

پرسپولیس امروز 3 بار از استقلال اهواز جلو افتاد که دو بارش برتری اش رو از دست داد. افشین قطبی که امروز لقب جدیدی بهش داده بودند و بهش می گفتند افشین امپراطور، وقتی 2-1 بازی رو برده بود خواست با حفظ توپ و میدون داری و پیروزی با حداقل اختلاف 3 امتیاز رو بگیره و بیاد بیرون. انصافا هم خیلی تیمش بد کار نمیکرد و با وجودی که زیاد صاحب توپ نبودند ولی فشار خاصی هم روی دروازه پرسپولیس نبود اما افشین فکر یک چیزی رو نکرده بود و اونم اسلحه سرعت فیروز کریمی. فیروز کریمی با این اسلحه محمد نصرتی رو از زمین اخراج کرد و یکی دو بار هم موقعیت خوب بدست آورد که نتونست بهره مند بشه. از این تعجب کردم که چرا قطبی وقتی سرعت بالای میداوودی رو میدید، باز هم به تاکتیک حفظ گل و بازی در زمین خودی می پرداخت در حالی که از نوع بازی استقلال اهواز میشد به راحتی فهمید این تیم قصد استفاده از فضای پشت مدافعان رو داره. از آدم بازی خوان و آنالیزور حرفه ای مثل قطبی بعید بود که اونجوری تیم رو آرایش کنه که تیم استقلال اهواز به راحتی توی فضاهای حالی حرکت و نفوذ بکنند.

من بعد از دریافت گل تصورم این بود که پرسپولیس بازی رو وا میده و میبازه یا به زور مساوی میکنه. اما اینجا بود که اسلحه قطبی تیغش تیزتر بود. درست بعد از دریافت گل این تیم 10 نفره قرمز بود که حمله میکرد و موقعیت درست میکرد. حودش جالب گفت که بچه ها دل شیر رو نشون دادند. ضربه سر تک به تک خلیلی که به بیرون رفت. تک به تک احسان خرسندی، شوت کریم باقری به تیر دروازه، شوت محسن خلیلی و نهایتا هم گل. پرسپولیس توی 15 دقیقه با یک تیم 10 نفره به اندازه کل بازی قبل موقعیت گل درست کرد. اینم باز عجیب بود و شخصیت تازه ای از پرسپولیس بود که می دیدم و برام تازگی داشت.

در هر حال نمیشه روی نقطه ضعفهای دفاعی پرسپولیس چشم بست. تیم جوان استقلال اهواز واقعا شایسته باخت نبود ولی نمی تونم نگم که چقدر از این پیروزی خوشحال شدم.