خداحافظ 197 آلبرت

 

وسطهای اردیبهشت بود که برای یک دوره موقت 4 ماهه توی خیابون آلبرت و در خونه شماره 197 یک اتاق اجاره کردم. خوب روزگار منو با فرهنگ یک پسر مهاجر ایرانی که چند سالی است در کاناداست آشنا کرد و روزها و شبهای خوبی رو با هم داشتیم. دیشب با خوردن قرمه سبزی و کشیدن یه عالم قلیون (اینقدر کشیدیم که دیگه نای کشیدن نداشتیم، اسی جات شدیدا خالی بود) آخرین شب با هم بودن رو در 197 آلبرت گذروندیم. امروز فرهنگ برای 1 هفته رفت تورونتو پیش خانواده و منهم کمتر از 4 روز دیگه عازم ایرانم. خلاصه که خونه 197 البرت با تموم زیباییهاش، خوشی هاش، آهنگ گوش کردناش، غم و غصه هاش، دلتنگی هاش هم رفت جزو خاطراتی که هر از گاهی از بایگانی میاریمش بیرون و با یادش طراوت تازه ای به زندگی میدیم. زنده باد خاطرات 197 آلبرت.