مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

مخمور جام عشق

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ... پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

پرده آخر لیگ برتر

 

علی دایی مرد تمم ناشدنی فوتبال ما بازهم ثابت کرد که هر وقت خواسته، توانسته است. علی دایی واقعا نشان داد که چه استعداد بزرگی در فوتبال ماست و نقش IQ را در فوتبال به رخ همه کشید. مردی که در همه ابعاد فوتبال ایران به افتخار رسیده است، دیروز در آغاز راه مربیگری خودش قهرمانی لیگ برتر را هم جشن گرفت تا آغاز خوش یمنی داشته باشد. علی در تمام دوران بازیگری اش به قدری با فکر جلو رفت که نشان از اقتدار فکری و IQ بالای این مرد دارد. تنها نکته منفی در زندگی فوتبالی او، عدم خداحافظی به موقع از فوتبال ملی بود که باعث شد تا حدی آن شخصیت قهرمان شکسته شود ولی در عرصه باشگاهی درست در اوج و با قهرمانی خداحافظی کرد، مثل بزرگانی چون ریکارد و مالدینی.

 

 

دیروز علی دایی کفشهایش را آویخت تا بزرگترین گلزن تاریخ فوتبال ایران با مستطیل سبز وداع کند تا در کسوت مربیگری هم آرزوهای خودش را یکی فتح کند. علی دایی شاید از لحاظ استعداد فوتبالی از بازیکنان خوب همدوره خودش بعضا پایین تر بود ولی از لحاظ پیوستگی و پیشرفت، هیچکس حتی نمی تواند ادعا کند که به گرد پای علی دایی رسیده است. حتی فوتبالیستهای بزرگی چون خداداد عزیزی، کریم باقری، علی کریمی، وحید هاشمیان و ... علیرغم حضور نسبتا موفق در تیمهای بین المللی به هیچ وجه در حد و اندازه های علی دایی نیستند. علی دایی بازیکن با جنبه ای بود که همواره سعی میکرد فکر کند و آنقدر پشتکار به خرج می داد تا به هدفش برسد. دقیقا نقطه اوج استعداد دیگر فوتبال ما، یعنی خداداد که هر چه استعداد خدادادی در فوتبال داشت را با بی جنبگی از دست داد و در عرصه مربیگری هم نشان داد علیرغم استعدادهای خیره کننده اش در فوتبال، هنوز جنبه اش را ندارد. علی دایی امروز میرود و قهرمان ما میشود. قهرمانی که وقتی قهرمان شد، خودش را گم نکرد و همواره با پشتکار، خستگی را خسته کرد.

 

 

بی شک اگر دو اسطوره در فوتبال این کشور باشند، یکی علی پروین است و یکی هم علی دایی. هر دو هم حکایات مشابهی داشتند که در زمان بازیگری در اوج افتخار، سپس مربی بازیکن موفق و حالا هم علی دایی در ادامه راه می رود تا در مربیگری هم راه پرافتخاری را بپیماید. برایش آرزوی موفقیت میکنیم و امیدوارم که قدر این قهرمان ارزنده را بدانیم.

 

 

حیفم میاد که این مطلب رو ننویسم. صمد هم مربی خوب و زجر کشیده ای است ولی همواره چشم به روی واقعیت ها بست و این شد که وقتی در روز بازی پرسپولیس و استقلال بعد از بازی ازش پرسیدند چرا اینقدر جلوی پرسپولیس بد بازی کردید جواب داد برای من بازی خوب مهم نیست، برای من این مهم است که الان 12 امتیاز از پرسپولیس بیشتر داریم! و حالا در پایان نه تنها خوب بازی نکردی، بلکه یک امتیاز هم کمتر داری. پس سعی کن چشمانت را باز کنی و بهتر به قضایا نگاه کنی. هر چند که صمد مربی مظلومی بود.

 

مدتها بود که فوتبالی ننوشته بودم، دلم برای فوتبال حسابی تنگ شده بود ولی یک دل سیر نوشتم.

تا بعد

ی.ه.م

نظرات 8 + ارسال نظر
تاکامی دوشنبه 7 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 11:17 ب.ظ

سلام
چقدر دلم برای نوشته های فوتبالیت تنگ شده بود .

چقدر حیف شد که یه افتخار ملی به این سادگی از فوتبال خداحافظی میکنه .هرچند علی دایی هم نقاط ضعف مربوط به خودش رو داشت ولی واقعا چندتا مثل علی دائی تو ایران داریم؟!!

م ه ر د ا د سه‌شنبه 8 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 04:05 ق.ظ

:)
حالش به این بود که قهرمانای لیگ تکراری نیستن!

تورج سه‌شنبه 8 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 04:08 ق.ظ http://www.lonelyseaman.wordpress.com

بهزاد جان باید به خداحافظی دائی سلامی دو باره داد سلام به مر بی باهو ش و با شخصیت و تو صیه ناپذیر و آگاه امیدو ار یم مر دی که نامش متراد ف با مصدر " بر نده شدن " است بر ای فو تبالمان همو اره برنده بو دن را به ار مغان آو ر د راستی آدرست را بر ایم میل کنتا کتابهایمان را بر ایت بفر ستم آنها را در
www iiketab.com
www.iketab .com

م ه ر د ا د سه‌شنبه 8 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 11:33 ق.ظ

آقا تورج مثکه ۹۰ رو کامل دیدیا:)

حاجی پنج‌شنبه 10 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 09:11 ق.ظ

حاجی با تمام ارادتی که نسبت بهت دارم ولی در مورد علی دایی شدیدا با هات مخالفم

دایی مهدی شنبه 12 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 01:58 ق.ظ

البته من فکر کنم تو از علی دایی به خاطر این خوشت می آید که اخلاقش مثل خودت است. با تمام قوا به سمت قهرمان شدن و بردن و از استفاده از هر روشی مثل جر زدن. این خصوصیت را البته خداداد هم دارد. اما یکی شانس دارد یکی ندارد. اگر استقلال آن دو تا اشتباه را نمی کرد و در حالیکه مساوی هم کارش رو راه می انداخت نیمه دوم ضد فوتبال بازی می کرد و یک هیچ رو هم حفظ می کرد حالا باز هم از علی دایی کسی تعریف می کرد.
ما همیشه فوتبالیستامون و سیاستمدارامون رو تو غوغا بزرگشون می کنیم.
راجع به استقلال هم باید گفت که کار بزرگی کردند بچه هاش. تیمی که فقط یک بازیکن مطرح داشت که اون رو هم شش هفت بازی لیگ انداختند بیرون خداییش اگر قهرمان می شد باید بقیه تیم ها رو گل می گرفتن.
عزت زیاد

بابک یکشنبه 13 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 09:09 ق.ظ http://lynx.blogfa.com

بهزاد جان دمت گیژژژژژژژژ
علی دایی رو حال کردم
علی دایی خیلی بزگتل از این حلفاست
آله داداش من

پروین جمعه 18 خرداد‌ماه سال 1386 ساعت 11:49 ق.ظ

سلام
واقعا که قهرمان شدن آسان نیست .کمی به مراحل سالهای
قبل وشرایط وزخم زبانها ودردهای جسمانی وروحی وی هم
فکر کنیم ونظر بدهیم .

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد