ریموند

آخر شبه و توی دفتر نشستیم. ریموند بس که فیلم این پسره قاتل رو گذاشته و به حال کشته شدگان دانشگاه ویرجینیا  افسوس خورده خودشم فکر کنم خسته شده. شروع میکنه به حرف زدن. اینقدر زمین و زمان رو به هم میدوزه تا حرفش به جایی میرسه که میگه:

-          بهزاد، بعضی پسرای ایرانی خیلی خوش تیپ هستند...

-          آره واقعا، ولی من که از این نعمت بی بهره بودم!

ریموند در حالیکه سعی می کنه با لحن دلداری دهنده ای صحبت کنه میگه:

-          ببین بهزاد، خدا کاراش خیلی عادلانه است (ریمود لغت fair  رو به کار برد هر چند شاید دقیقا این معنی رو نده ولی مفهموش همونه) اگه به کسی چیزی رو نمیده حتما جای دیگه جبران میکنه. ببین به تو تیزهوشی رو داده...

من از خنده روده بر میشم و از ریموند هم تشکر میکنم که به من روحیه داده. واقعا اینقدر وضعم خرابه که ریموند اینجوری راجع به من صحبت میکنه؟ آخه این چند کیلو چربی اضافی دیگه این حرفا رو داره؟