«...کسی که مشیت الهی را واقعا درک کند و قلبا به آن مطمئن گردد، متوجه میشود که هر چه برایش پیش آید به خیرش است و به پیشرفت معنوی اش کمک می کند. این گونه آزمونها در واقع نشانه هایی از خداست تا به این پیشرفت کمک کند. با داشتن چنین برداشتی، شخص از ناملایمات زندگی کمتر آزرده می شود و در خود احساس وارستگی بیشتری نسبت به تعلقات دنیوی می کند. فشار روانی کمتری بر او وارد می شود، خوش بین تر میشود و با آرامش و دید عمیق تری با مسایل زندگی رو به رو میگردد. همچنین توکلش به خدا بیشتر میشود و حضور بی زوال، اطمینان بخش و مهر آمیز او برایش ملموس تر می گردد و در می یابد که او برایش بهترین و پایدارترین تکیه گاه است. »
برای نوشته آخر این وبلاگ، بهترین کلید زندگی را که در همه حال ما را به زندگی امیدوار می کند رو نوشتم. در هر حال این وبلاگ با تمام زیباییها و کاستی هایش به نقطه پایانش رسید. از همه کسانی که از این طریق با من در تماس بودند ممنونم و امیدوارم من بعد با ای-میل ها و تماسهای خوبشان من حقیر رو همچنان مورد لطف قرار بدهند. شاید با حسی جدید در وبلاگی جدید آمدم. تا آن روز خدا حافظ.
یاور همیشه مومن
پ.ن1. جواب مسابقه شماره شش گزینه سوم یعنی گیر آدمهای ناجور افتادن است
پ.ن2. آقا پویان in vino veritas، خیلی کوچیکم
I would just like to cite one beuatiful verse of Quran for you. It is defenitely worth considering:
"Va man yatakal al allah fahova hasboh enallaha balegho amre va gha ja'ala lekole shay'en ghadra"
At the end, let me post my two cents here. The way we see life is just a quick view/glance through a small window. Regardless of the window being huge to some, it's still small. Not only small, but also it has its own specific perspective. It goes without saying that it won't give you a bigger picture and a btter outlook to life. There are infinite possibilities in life one might enjoy, why not taking advantages of what we have now? If one comes to the level of understanding that small things do not matter anymore, that day is the special day. You should go and celebrate it. I think today is such a day for you. I am glad that you have gone far. So, cheer up, look far ahead and make the best out of every possible oppourtunities you will have.
اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی
برای من که غریبم تو رفیقی جون پناهی
Yavar, Nshalla weblog'e jadid be zoodi raah biofteh; although I will miss this blog which was originated from Winnipeg.
مامنتظر بلاگ بعدی هستیم
هیچ جا نمیریم همینجا هستیم
بهزاد عزیزم نوشته های خوندنی تو همیشه یاد همه میمونه...
شاید خداحافظی شیرین نباشه ولی این خداحافظی تو خیلی حرف داشت...
شاید مدتها باید خوندش و به یاد داشت!
به شدت منتظر میمونم:-)
چه بد ، می دونم که هر کی یه روزی به نتیجه ای می رسه میخواستم اول بیام بگم چرا ؟ ولی خب بعدش دیدم نمی شه کاریش کرد اگه خودت اینجوری راحت تری . من منتظر حس دوبارت هستم و خوشحال می شم اونموقع هم بازم نوشته ها تو بخونم همیشه یه خداحافظی یه سلام خوب دنبالش می خواد. من به هر حال دلتنگ نوشته هات می شم
خوش بگذره
salam.mesle in ke ba ostad syd javadi tazegi sohbat kardi ke in hame manavi shodi.
rasti in neveshteye akharet mano yade filme soltan andakht ke forotan to ye ye jayo az film migoft [ khali khob bod vali kotah bod ]
اینجا رو خیلی دوست داشتم دقیقا مثل خودت(بهزاد) سعی کن دوباره با یه جای جدید بیای .
منتظرت هستیم.