نامه

چهارشنبه صبح بود که دیدم یک اطلاعیه از اداره پست برام اومده که برات یک بسته پستی سفارشی رو آوردیم ولی نبودی. اگه بسته ات رو دوست داری تا 22 فوریه وقت داری به اداره پستی فلان جا مراجعه کن و بسته ات رو بگیر. من اونروز صبح قبل از اینکه برم دانشگاه، رفتم اداره پست. صبح همون روزی بود که خیلی برف اومده بود و هنوز ماشین های برف پاک کن نرسیده بودند خیابونها رو پاک بکنند دیگه وای به حال پیاده رو ها! ما مسیری که شاید حالت عادی 10 دقیقه طول بکشه رو حدود 20-25 دقیقه طول کشید تا رفتیم و رسیدیم به اداره پست. اطلاعیه رو نشونش دادم و بسته منو آورد. دیدم یک جعبه 20 سانت در 10 سانت در 10 سانت برام آورد و امضا و تشریفاتش رو انجام داد و بسته رو تحویلم داد. بسته از تهران بود و از طرف مامانم. خیلی دوست داشتم ببینم چیه توش. البته میشد با چیزایی که رو نوشته حدس زد که توش خشکباره. رفتم خونه محمد که نزدیک بود به اداره پست و اونجا بازش کردم و دیدم انواع و اقسام پسته و گردو و چیزای باحالی که بشه خورد توش بود. چیز خوشحال کننده تر نامه های توش بود که نامه پدربزرگم بود که حدود 2 ماه پیش بخاطر مریضی عمه ام از همدان اومده بود تهران و برای من و محمد نامه نوشته بود. همونروز یک عکسی ازش گرفتم ولی اسکنر دم دست نبود تا بشه یه اسکن خوب ازش کزد ولی نامه اش با دست خط عالیش برای من سرشار از عشقی بود که پدربزرگم به من و محمد تقدیم کرده بود. اونم در سن حدود 84-85 سالگی. گفتم بد نیست این نامه رو بذارم اینجا. خوندن این نامه با دست خط زیباش و انشای خوبی که به کار برده شده، خالی از لطف نیست. هر چند که مخاطب نامه من یا محمد باشیم. از مامانم که این نامه و بقیه چیزا رو برای من ارسال کرد بی نهایت ممنونم.