بدون شرح !

غم زمانه خورم یا فراق یــــــــــار کـــــشم   به طاقتی که ندارم کدام بـــــــــار کشم

نه قوتی که توانم کنــــاره جستـــــن از او    نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم

نه پای عقل که در دامن قـــــرار کشـــــم    نه دست صبر که در آستین عقل بـــــرم

ز دوستان به جفا سیرگشت مردی نیست   جفای دوست زنم گر نـــه مردوار کـشـم

چو می​توان به صبوری کشید جور عـــــدو    چرا صبور نباشم که جور یـــــــــارکـشـم

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصـــل    ضرورتست که درد سر خمــــــار کـشـم

گلی چو روی تو گر در چمن به دست آیـد    کمینه دیده سعدیش پیش خــار کـشـم