ال کلاسیکو

ال کلاسیکو چیزی ورای فوتبال است. نمادی از جنگ دو گروه، دو منطقه، دو طرز تفکر و دو جور حکومت. جنگی است میان دو ایالت کستایل و کاتالونیا. جنگی است میان دو شهر بزرگ مادرید که روح پادشاهی در آن حکمفرماست و شهر بزرگ بارسلون که نمادی برای جمهوری خواهی است. این جنگ و رقابت دو تیم ریشه های تاریخی به گذشته دارد. در قبل از جنگ جهانی و زمانی که حکومت ژنرال فرانکو با مرکزیت در مادرید نمادی از دیکتاتوری در اسپانیا بود، جمهوری خواهان اسپانیا با تجمع در بارسلون به مخالفت با این دیکتاتوری می پرداختند. زمانی که باشگاه رئال مادرید توسط پادشاه خریداری شد دیگر بازی بین بارسا و رئال یک بازی فوتبال نبود. در بطن آن جنگی بین سلطنت طلبان و دموکراتها بود. سالهای سال از بازی های حساس این دو تیم می گذرد و هر بار شاهد یک بازی حساس و دیدنی از این دو تیم هستیم. بارسا این بار در ورزشگاه زیبای نیوکمپ و به رهبری کاپیتان منضبط سابق خود و مربی کنونی اش پپ گواردیولا به مصاف رئال بحران زده ای می رود که از 4 بازی اخیرش در لالیگا 3 تای آنرا واگذار کرده است. این در حالی است که بارسلونا به قدرت هر چه تمامتر تیمهای مختلف را شکست داده و در دو هفته اخیر تیمهای سوم و پنجم جدول را با نتیجه های خیره کننده 4-0 و 3-0 شکست داده است. تفاضل گل این تیم رویایی اکنون و در پایان هفته چهاردهم 35+ است و خط دفاع این تیم تنها 9 گل را پذیرا بوده است. فردا روز بسیار سختی برای بازیکنان رئال خواهد بود. اگر اتفاق خارق العاده ای نیفتد بارسلونا این بازی را خواهد برد اما هیچگاه در ال کلاسیکو تیمی از پیش برنده نیست و این تنها آفتی است که شاید به جان بازیکنان بارسا بیفتد که رئال را دست کم بگیرند. به امید یک بازی سراسر هجومی و زیبا.