خداحافظ امپراتور کوچک

دو روز پیش درست قبل از بازی ایران و امارت خبر استعفای قطبی شوک بزرگی بر بدنه فوتبال ما بود. هر چند که رفتن جنتلمن فوتبال ما برایم ناراحت کننده بود، اما قطبی باید می دانست که خود کرده را تدبیر نیست. قطبی در توهم دشمن خیالی بود در حالیکه مساله از آغاز فصل و رها کدن تیم در دورا آماده سازی آغاز شد. قطبی که به خوبی یکی از مسکلات اصلی تیمش را در دفاع چپ می دانست در دوران یارگیری به هیچ عنوان به رفع کردن این مساله نپرداخت و با عوض کردن بازیکنان و گماردن آنها به صورت آزمون و خطا قصد داشت از بازیکنان غیر تخصصی دفاع چپ بسازد که بسیار ناممکن می نمود.

قطبی متاسفانه نتوانست ترکیب تیمش را خوب بشناسد و مدام در حال تعویض بازیکنان در نقاط مختلف بود. او نتوانست از ستاره های بزرگی چون محمد، زارع، پتروویچ و توره در روند هجومی تیمش به خوبی بهره بگیرد و نتیجه این شد که پرسپولیس در هفته چهاردهم با 4 شکست مواجه شده بود و اکثر پیروزی ها شکننده و بدون برتری مطلق بود.

قطبی این شانس را داشت که دستیارانش را خودش انتخاب کند اما به غیر از مارکو که نیمی از قراردادش را در برزیل سر کرد، به آنچه باشگاه برای او گمارده بود اکتفا کرد تا باز هم قطبی بازنده شود. قطبی مانند قهرمان آغاز نکرد و انتظار داشت پیروز باشد. شاید گاهی مشکلاتی وجود داشته باشد اما به نظر نمی آمد امسال مشکلات مالی همراه تیم باشد. قطبی بازیکنان را به رفتار غیر طبیعی در بازی صباباتری متهم می کند اما از خودش نمی پرسد که چرا در تمام بازی های قبلی هم تیمش وقتی جلو بود به شدت تحت فشار قرار داشت. ایا آنجا هم واقعا بازیکنان غیر طبیعی بودند؟

روزی که قطبی رفت باور داشتم که جایی بهتر از رسپولیس برایش وجود ندارد و روزی که برگشت امیدوار بودم که با قدرت شروع کند اما هرگز این کار را نکرد تا قصه امپراتور کوچک خیلی زود به فراموشی سپرده شود. خداحافظ امپراتور کوچک.