جام جهانی 6

اینجا و آنجا

 وقتی فرانسه دچار آن اختلافات درون اردوئی شد و نتایج بدی در جام جهانی به بار آورد ابتدا رئیس فدراسیون فوتبالش استعفا داد. بعد هم دومنک عذرخواهی کرد و جایش را به لوران بلان که از پیش برای جانشینی اش مشخص شده بود داد. در ایتالیا هم بعد از ناکامی بزرگ اش مارچلو لیپی از تیم ملی کنار رفت و امروز خبرگزاری فارس به نقل از آسوشیتد پرس نوشت:

"پس از آنکه ایتالیا در مرحله گروهی به عنوان تیم چهارم گروه خود با جام نوزدهم وداع کرد مقامات فدراسیون فوتبال ایتالیا تصمیم گرفتند بلافاصله پروژه آماده سازی برای جام ملت‌های اروپا 2012 را کلید بزنند.

چزاره پراندلی به عنوان سرمربی جدید ایتالیا معرفی شده و به زودی برنامه دو ساله خود را برای قهرمانی ایتالیا در اروپا به فدراسیون فوتبال این کشور تقدیم خواهد کرد. جوانگرایی و کنار گذاشتن قسمت اعظمی از بازیکنان پا به سن گذاشته اولین قدم پراندلی در این پروژه خواهد بود."

حالا وقایع 1 سال و نیم پیش فوتبال خودمان را یادآوری کنیم. تیم ملی با علی دایی در وسط مسابقات انتخابی جام جهانی باخت. ابتدا رئیس فدراسیون گفت از دایی حمایت می کند. بعد اخراجش کردند و بعد از یک عالمه بحث و مشورت مایلی کهن را گذاشتند. مایلی کهن به جای آنکه به کار تیم ملی برسد شروع کرد به دعوا با قلع نویی و بازهم اخراجش کردند. این بار رفتند آقای شومن رو آوردند و در قدم اول قول داد تیم را ببرد جام جهانی و گفت دو کره را مثل کف دستش می شناسد. خلاصه تیم از 3 بازی 2 تا را مساوی کرد و یکی را به زور در تهران برد و حذف شد. بعد نه تنها هیچکس استعفا نکرد و جایش را به کس دیگری نداد بلکه قرارداد قطبی را 2 سال دیگر تمدید کردند و قطبی قول قهرمانی داد و جوانگرایی. اما مدام عقیلی، کریمی، جلال حسینی، پژمان نوری و ... به تیم ملی دعوت می شدند و می شوند!! این است حکایت ما و آنها. اینکه می شود به این امیدوار بود که ایتالیا 2 ال دیگر قهرمان اروپا شود و ایران عمرا بتواند کاری از پیش ببرد.