پرسپولیسی که دو فصل پیش قهرمان شد، سال قبل به همت آقایان پنجم شد تا به هیچ جامی نرسد و امسال با هزار ادعا تیمی را روانه مسابقات کردند که از ۹ بازی که بیشتر آنها در خانه بوده است تنها دو پیروزی، ۶ تساوی و ۱ باخت دارد. تیمی که از هر لحاظ انتقادات کارشناسان را چه در بعد فنی و چه آماده سازی و تدارک تیم و همینطور کادر فنی را به همراه داردا ین روزها باز هم باید متحول شود و بنابر اخبار رسیده دوباره حبیب کاشانی سرپرست باشگاه شد. به نظر می رسد اتفاقی که سه سال پیش افتاد باید یکبار دیگر تکرار شود تا شاید یکبار دیگر سرخها در جاده موفقیت گام بردارند. آیا آقای علی آبادی نباید مواخذه شود که چرا حبیب کاشانی مدیری که موفق شد تیم را قهرمان کند را نگه نداشت و تیم را به دست امثال مصطفوی و انصاری فرد با آن کارنامه معلوم سپرد؟ چرا اینقدر درجا و دور می زنیم؟ واقعا این مدیران بی لیاقت چه زمانی می خواهند از اشتباهات و خود محوری هایشان دست بکشند و یاد بگیرند که برای موفق شدن باید از الگوهای موفق نمونه برداری کرد؟ افسوس و افسوس و افسوس. چه زیبا تماشاچیان فریاد می زدند «فوتبال سیاسی نمی خوایم نمی خوایم».
اما بهزاد جون قصه درد پرسپولیس درمانش تنها کاشانی نیست