شبی با استاد و یوتیوب

خوبی یوتیوب اینه که میتونی یکدفعه که دلت برای یه چیزی تنگ شده بیای و قشنگ نگاه کنی و حال بیای. چند روزی از موسیقی گوش دادن شدیدا امتناع میکردم و نمیتونستم چیزی گوش بدم. امشب پویان یک لینکی از یوتیوب فرستاد که عنفوان جوانی استاد رو نشون میداد که در یک فیلم سیاه و سفید میخوند. این لینکهای مرتبط کنار صفحه رو زدیم تا با استاد حالی بکنیم. اول از همه یاد ایام کاری جاودانه به حضور داریوش پیرنیاکان، جمشید عندلیبی و همایون شجریان که فکر میکنم دوران نوجوانی رو میگذرونده است.

«...یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم،

در میان لاله وگل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار

پای آن سرو روان اشک روانی داشتم...»

بعدش لینکهای کنسرت همنوا با بم آدم رو قلقلک میده

«...سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

به فتراک جفا دلها چو بر بندند بربندند

ز زلف عنبرین جانها چو بگشایند بفشانند...»

به به، واقعا لذت بخشه. حال وقت شنیدن فریاده

«...خانه ام آتش گرفته است، آتشی جانسوز

هر طرف می سوزد این آتش، چرده ها و فرشها را تارشان با پود

من به هر سو میدوم گریان، در لهیب آتش پردود

وز میان خنده هایم، تلخ و خرو گریه ام ناشاد

از درون خسته سوزان، می کنم فریاد، ای فریاد...»

و نهایتا اون اجرای فوق العاده از مرغ سحر...

«... مرغ سحر ناله سر کن، داغ مرا تازه تر کن

زاه شرربار این قفس را، بر شکن و زیر و زبر کن

بلبل سرگشته ز کنج قفس در آ، نغمه آزادی نو ع بشر سرا

وز نفسی عرصه این خاک توده را پر شرر کن...»

یه کمی هم گشتم بلکه تصنیف ای مهربانتر از برگ در بوسه های باران رو پبدا کنم که نتونستم. در هر حال بعد از مدتها با استاد حال عظیمی کردیم. واقعا دمش گرم.

تا بعد

ی.ه.م