روز وصل دوستداران یاد باد

دیگه داره میشه 4 سال! درست در پاییز سال 81 که برگهای درختها داشت می ریخت و خیلی چیزها داشت عوض میشد، من دوستانی جدید و با معرفت پیدا کردم که تونستم در کنار دوستای قدیمی برای خودم حفظشون کنم. درست که با پویان و پیمان آشنا بودیم ولی رفاقت سنگین ما عملا در دوره فوق لیسانس شکل گرفت و شاید بخاطر اون پروژه درس دکتر حجت بود که ما توی خونه پویان 3 روز جمع شدیم تا پروژه رو انجام بدیم بعد شهاب ملحق شد و فصل جدید دوستی ها ورق خورد. بعدش هم نمیشد با شهاب و پویان رفیق بود و با آیدین رفیق نبود. روزها و شبهای با هم بودن، چه خوشی و چه ناخوشی.

دیشب و پریشب بعد از مدتها با آیدین و شهاب مفصل حرف زدم. خیلی وقت بود بعد از اتفاقات مختلف زندگیهامون کمتر فرصت شده بود اینطور صمیمی و با نشاط صحبت کنیم. ولی مثل اینکه حس رفاقتهای ریشه دار هیچ وقت کهنه نمیشه و درست مثل روزهای اول دوستی هامون از همصحبتی با شهاب و آیدین لذت بردم. گشتم و گشتم تا این عکس رو که شاید هر 5 نفرمون توی یک عکمس با هم باشیم رو پیدا کردم. توی خونه آیدین. عجب روزگاری بود! یاد شلم بازی کردنمون به خیرکه تیم من و شهاب هیچ وقت به تیم پویان و آیدین نباخت! یاد نونوایی لواشی دم دانشگاه علم و صنعت به خیر! یاد شعر خوندنها توی خونه پویان. یاد تولد پیمان توی خوابگاه، یاد پلنگچال، یاد شبگردی ها و همه و همه به خیر...

در پناه حق

ی.ه.م.