وارد پناهگاه شیرپلا که میشی اگه پله ها رو بری بالا تا به اون قسمت بالکن مانند برسی، یک دری بود که روش یه نوشته بود که خیلی دوستش داشتم. نمی دونم هنوز هم هست یا نه. ولی روی اون در نوشته بود
« دو چیز رو هر گز فراموش نکن
یکی خدا، یکی یاد مرگ
و دو چیز رو همیشه فراموش کن
یکی بدیهایی که کسی در حقت کرده
و دوم خوبیهایی که در حق دیگران کردی»
چقدر دنیا با همین چند خط قشنگ میشد. نه؟ فکر کنم یه کم واسه خودم کمرنگ شده بود. اینجا نوشتم تا یادم بمونه و هر روز به کار ببرم.
متن ساده و پر کاربردیست. عمو بهزاد مهم اینه که چقدر توی زندگیمون هر کدوم از چیزهایی که نوشتی مهم باشه. وقتی به یکی لطف میکنی ناخودآگاه ازش انتظار داری که یا جبران کنه یا بخاطرت خیلی کارها رو بکنه یا نکنه. میتونی بدون اینکه انتظار داشته باشی محبت کنی؟ میتونی خیلی ساده بدیهای بقیه رو ببخشی؟
منم این جمله رو همیشه می خوندم و خیلی دوسش داشتم . دکتر جات شیرپلا امسال خیلی خالی بود .